หนี่งปีมาแล้ว ปีเต้อร์ ซูซาน เอ๊ดมันด์ และลูซี่ ครองดินแดนนาร์เนียอยู่นานหลายปี แต่เมื่อกลับมายังประเทศอังกฤษอีกครั้ง ก็ดูเหมือนเวลาจะไม่ได้ผ่านไปเลยแม้แต่น้อย ไม่มีใครรู้ว่าเด็กทั้งสี่หายไป ตอนนี้พวกเขากำลังจะเดินทางกลับเข้าโรงเรียนประจำ แต่แล้วก็ได้กลับไปนาร์เนียอีกจนได้ พบปราสาทแคร์ พาราเวลที่เคยปกครองอยู่ในสภาพทรุดโทรมน่าหดหู่ ราวกับไม่มีใครอยู่ที่นี่มาหลายร้อยปีแล้ว เด็กๆ พบฅนแคระผู้เล่าเรื่องพระเจ้าแคสเปี้ยนให้ฟัง เขาบอกว่าพระเจ้าแคสเปี้ยน "ควรได้เป็นพระราชาแห่งนาร์เนีย" พระเจ้าแคสเปี้ยนได้ฟังเรื่องเล่าว่า นาร์เนียยุคก่อน "มิใช่ดินแดนมนุษย์ แต่เป็นดินแดนแห่งอัสลาน ดินแดนแห่งต้นไม้ที่ยังตื่นอยู่ และพรายน้ำที่มีตัวตน ฟอนกับเซเทอร์ ฅนแคระ และยักษ์ รวมทั้งเทพต่างๆ เซนทอร์ และเหล่าสัตว์พูดได้" มาบัดนี้มีผู้ "ปิดปากบรรดาสัตว์ ต้นไม้ และน้ำพุ เข่นฆ่าและขับไล่ฅนแคระกับพวกฟอน" ดังที่ลูซี่บอกไว้ตอนหนึ่งว่า "มันน่าเสียวไส้แค่ไหน ถ้าหากสักวันหนึ่ง ในโลกของพวกเราเองน่ะ มนุษย์เกิดมีจิตใจป่าเถื่อนเหมือนกับสัตว์ที่นี่ แต่โดยร่างกายภายนอกแล้วก็ยังเป็นมนุษย์ กระทั่งดูเผินๆ เราไม่มีทางรู้เลยว่าใครเป็นใคร" เด็กทั้งสี่เดินทางไปสมทบพระเจ้าแคสเปี้ยน และได้พบอัสลานอีกครั้ง เมื่อลูซี่พบอัสลาน "เด็กหญิงวิ่งตรงเข้าไปหาทันที รู้สึกราวหัวใจจะระเบิด ---รู้สึกตัวอีกครั้งก็กำลังกอดจูบสิงโตเป็นพัลวัน" อัสลานบอกว่า "ทุกหนทุกแห่งในดินแดนนาร์เนียจะฟื้นฟูขึ้นอีกครั้ง" ต้องติดตามดูว่าเรื่องราวจะเป็นไปอย่างไร สำนักพิมพ์ผีเสื้อ (ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๐)