ช่วยไม่ได้ที่ จอร์จ วัย ๘ ปี จะไม่ชอบยาย ยายเป็นคนแก่ขี้บ่น ขี้หงุดหงิด เห็นแก่ตัว และทำสิ่งน่าเกลียด เมื่อใดที่ยายเห็นทากเป็นๆ เกาะบนกะหล่ำปลี ยายจะคว้าหมับเข้าปากก่อนมันจะคลานหนี แม้กระทั่งตัวด้วงที่อยู่ในก้านผักเซเลอรี่ ยายเอ่ยว่า 'อร่อยจะตาย' กระทั่งหนอนต้มสุกก็ทำให้สมองดี ดูเหมือนด้วงอร่อยที่สุด จอร์จเกลียดยายเหลือเกิน เขาอยากปัดเป่ากลิ่นอายแม่มดซึ่งอบอวลอยู่รอบตัวยาย แล้วเขาก็เกิดความคิดขึ้นมาได้ว่า ยายกินยาวันละสี่มื้อ มื้อละหนึ่งช้อนใหญ่ แต่ไม่เห็นว่าจะช่วยให้ยายดีขึ้นสักนิด จอร์จได้ความคิดว่าอย่ากระนั้นเลย เขาผสมยาขนานใหม่ให้ยายจะดีกว่า "จะเป็นยาที่เข้มข้นมาก แรงมาก และมหัศจรรย์ จนรักษายายอย่างได้ผลชะงัด ไม่ก็ระเบิดหัวยายกระจุยไปเลย เราจะผสมยาวิเศษให้ยาย---เป็นยาซึ่งไม่เคยมีหมอที่ไหนในโลกเคยผสมได้" ดาห์ลเขียนเตือนตั้งแต่เริ่มเรื่องว่า อย่าได้เอาอย่างสูตรยาวิเศษของจอร์จเป็นอันขาด เพราะอาจเป็นอันตรายได้ แต่ข้อที่ว่าเรื่องนี้อ่านเพลินนั้น ไม่ต้องสงสัยเลย สำนักพิมพ์ผีเสื้อ (ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๐)