เด็กๆ ทุกฅนย่อมเคยมีความคิดอยากเป็น 'ผู้วิเศษ' อย่างน้อยสักครั้งในชีวิต ความคิดนั้นคือ ปรารถนาจะบันดาลบางสิ่งให้เกิดขึ้นหรือสูญสลายไปตามที่ตัวเองต้องการ เพียงแต่บางฅนอาจเก็บซ่อนไว้ในใจ ไม่ยอมเปิดเผยให้ฅนอื่นรู้ โรอัลด์ ดาห์ล เข้าใจความรู้สึกลึกซื้งข้อนี้ของเด็กๆ ดีเขาจึงเขียนเรื่อง 'นิ้ววิเศษ' ขี้น แต่บางฅนอาจแย้งว่าการเป็น 'ผู้วิเศษ' หรือมี 'นิ้ววิเศษ' นั้นเป็นเพียงเรื่องแต่งขึ้น ไม่ใช่เรื่องจริง ในความจริงไม่มีทางเป็นไปได้ เป็นไปได้ หากเด็กและเยาวชนทุกฅนทำ 'สิ่งวิเศษ' ให้เกิดขึ้นในใจ และปฏิบัติอย่างพร้อมเพรียง ถ้าทุกฅนคิดว่าสิ่งวิเศษคือ การทำความดี หรือการไม่ทำความชั่ว สิ่งวิเศษคือการไม่คบหาสมาคมกับฅนเลว ไม่ยกย่องฅนชั่ว ฅนเห็นแก่ตัว ใจคอโหดร้าย---ในที่สุดสังคมและประเทศชาติก็จะมีแต่ฅนดีที่ดีจริง ไม่ใช่ฅนดีแต่ปาก เริ่มต้นเป็น 'ผู้วิเศษ' ที่มี 'นิ้ววิเศษ' และ 'จิตใจวิเศษ' เพื่อต่อต้าน 'พวกมนุษย์เศษๆ' และ 'เศษมนุษย์' กันตั้งแต่วันนี้ ผุสดี นาวาวิจิต ธันวาคม ๒๕๔๗