แปลจาก: S.C.I. mi an ji.

"ไป๋อวี้ถัง" จ้องมองใบหน้าของ "จั่นเจา" เงียบ ๆ ฟ้ามืดลงและค่อยๆ สว่างขึ้นอีกครั้งโดยไม่รู้ตัวในที่สุดขนตายาวของจั่นเจาก็เริ่มสั่นไหว ค่อยๆ ลืมตาขึ้นและมองมาที่เขาอย่างสะลึมสะลือ ไป๋อวี้ถังไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก แค่ทำเหมือนเวลาที่ตื่นขึ้นมาตอนรุ่งเช้าตามปกติ เขาเอื้อมมือออกไปบีบแก้มของจั่นเจาแล้วยิ้มเล็กน้อย "เจ้าแมว ตื่นแล้วเหรอ" จั่นเจาพยักหน้าพูดเสียงเบา "ฉันเข้าใจแล้ว คดีนี้ทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ..." ไป๋อวี้ถังพยักหน้า โน้มตัวเข้าไปจูบจั่นเจาที่หน้าผา "ฉันไม่เข้าใจ นายช่วยบอกฉันที" จั่นเจายิ้ม "ตกลง...แต่ว่านายทำอาหารให้ฉันกินก่อนเถอะ หิวแล้ว" "อืม" ไป๋อวี้ถังเอื้อมมือไปสางผมที่ยุ่งเหยิงให้จั่นเจา "นายอยากกินอะไรฉันก็จะทำแบบนั้น".