แปลจาก: Gan qiu. 2016.

เจ้าสำนักเขาเสวียนตู "เสิ่นเฉียว" ถูกศิษย์ร่วมสำนักวางแผนทำร้ายจนตกสู่ก้นเหว เขาบาดเจ็บสาหัสแทบสิ้นชีวิต ประจวบเหมาะกับที่คนผู้หนึ่งผ่านมาพบเข้าพอดี ผู้นั้นคือ "เยี่ยนอู๋ซือ" ประมุขนิกายมารผู้ทำตามอำเภอใจ เอาแน่เอานอนไม่ได้ ซ้ำยังประพฤติตนอวดดี โจษจันไปทั้งโลกอธรรมและธรรมะ เขาเลือกที่จะช่วยชีวิตเสิ่นเฉียวเอาไว้ด้วยหวังชี้นำให้เจ้าสำนักเลื่องชื่อ หันหลังให้ความดี หันหน้าเข้าหาความเสื่อมทราม ทว่า...เสิ่นเฉียวนั้นมีจิตใจที่เมตตาเอื้อเฟื้อ ทั้งอ่อนโยนและสุภาพ ภายในกายยังหมุนเวียนไปด้วยความกล้าหาญที่ไม่อาจหักงอ แม้จะฟื้นจากความตายพร้อมความทรงจำที่ขาดหาย แต่ความแค้นไม่อาจกำหนดทิศทางชีวิต ต่อให้เยี่ยนอู๋ซือจะชักนำอย่างไร เสิ่นเฉียวก็ยังคงยึดมั่นในวิถีของตนมิคลาย.