แปลจาก: Gan qiu. 2016.

แม้ "เยี่ยนอู๋ซือ" จะถอยห่างจากความตายมาได้แล้ว แต่ร่างกายยังคงบอบช้ำ ซ้ำบุคลิกที่ควรมีเพียงหนึ่งก็กลับมีมากกว่านั้น "เสิ่นเฉียว" จึงตั้งใจว่าจะพาเยี่ยนอู๋ซือกลับนิกายฮ่วนเยวี่ยเสียก่อน ทว่าระหว่างเดินทางพวกเขาดันเผชิญหน้ากับศิษย์นิกายเหอฮวน ที่หมายจับตัวเสิ่นเฉียวกลับไปให้ "ซางอิ่งสิง" ล้างแค้นอย่างโหดเหี้ยม น่าประหลาดที่คนเห็นแก่ตัวอย่างเยี่ยนอู๋ซือกลับห่วงใยเสิ่นเฉียวมากกว่าชีวิตตนเอง เขาจี้จุดคนงาม ซ่อนตัวไว้ในผนังหิน แล้วเผชิญหน้ากับศัตรูตามลำพัง ทั้งที่เสิ่นเฉียวควรจะยินดีที่ประมุขแสนเย็นชาผู้นี้รู้จักคิดถึงผู้อื่นบ้างแล้ว แต่ขณะที่ทำได้แค่นั่งนิ่งในผนังหิน ในใจเสิ่นเฉียวกลับรวดร้าวอย่างประหลาด คล้ายกับกำลังหวาดหวั่นว่าจะต้องสูญเสียสิ่งสำคัญบางอย่างไปตลอดกาล.