| 000 | 03093nam a2200265Ia 4500 | ||
|---|---|---|---|
| 001 | on1248997167 | ||
| 003 | OCoLC | ||
| 007 | ta | ||
| 008 | 210430s2021 th 000 1 tha d | ||
| 020 | _a9786165630221 | ||
| 020 | _a6165630227 | ||
| 035 | _a(OCoLC)1248997167 | ||
| 040 |
_aTULIB _btha _cTULIB |
||
| 090 |
_aนว _b.ค7477ฟ46ธ34 2564 |
||
| 100 | 1 |
_aเคเร็ต, เอ็ตการ์, _dค.ศ. 1967- _6880-01 |
|
| 245 | 1 | 0 |
_6880-02 _aบินสักที / _cEtgar Keret เขียน ; ธนรรถวร จตุรงควาณิช แปล. |
| 250 |
_6880-03 _aพิมพ์ครั้งที่ 1. |
||
| 260 |
_6880-04 _aปทุมธานี : _bกำมะหยี่, _c2564 [2021] |
||
| 300 | _a215 หน้า. | ||
| 500 | _aแปลจาก: Fly already. | ||
| 520 | _aเรื่องเล่าของ "เอ็ตการ์ เคเร็ต" เกิดขึ้นตรงจุดบรรจบของความหลุดโลก ความเข้มข้น และความขบขัน ในเล่มนี้เล่าถึงบรรดาคนผู้ตะเกียกตะกายอยู่ในการเป็นพ่อแม่ ครอบครัว สงคราม เกมส์ ความทรงจำ ความรัก และกัญชา เรื่องเล่าของเขาไม่เคยลงเอยในจุดที่คาดหมายไว้ แต่จบลงพร้อมกับความประหลาดใจ ความบันเทิง และความจับใจ ชีวิตก็เหมือนกับโต๊ะเตี้ยน่าเกลียด ๆ ในห้องนั่งเล่นที่ผู้เช่าคนก่อนทิ้งไว้ คุณสังเกตเห็นมันแทบจะตลอดและคุณระมัดระวัง คุณจำได้ว่ามันอยู่ตรงนั้น แต่บางครั้งคุณลืม แล้วมุมแหลม ๆ ก็กระแทกหน้าแข้งหรือหัวเข่า มันทำคุณเจ็บ และมันมักจะทิ้งรอยแผลเป็นไว้เสมอ พอคุณปุ๊น มันไม่ได้ทำให้โต๊ะเตี้ยนั่นหายไป มีแต่ความตายเท่านั้นที่ทำให้มันหายไปได้ แต่การปุ๊นดี ๆ สามารถลดความคมของมุมพวกนั้น ทำให้มันมนขึ้นนิดนึง และเมื่อไปกระแทกปัง มันก็เจ็บน้อยกว่ามาก. | ||
| 700 | 0 |
_aธนรรถวร จตุรงควาณิช. _6880-05 |
|
| 740 | 0 | _aFly already. | |
| 942 |
_2local _cBK |
||
| 999 |
_c2713 _d2713 |
||